Η σημερινή επέτειος από το EuroBasket ’87 βρίθει από κλισέ, μια μαγική εικόνα τόσο στέρεη ώστε να μπορείς σχεδόν να την αγγίξεις. Ένα άρωμα που κρατά δυνατή τη μυρωδιά του μετά από 34 χρόνια. Το ευ ζην. Κάθε τέτοια μέρα, όλο και κάποιος θα βάλει στο βίντεο τον τελικό με τη Σοβιετική Ένωση και ακόμα και σήμερα θα σηκωθεί από τον καναπέ του όταν ο Τκατσένκο ρίξει αγκωνιά στον Γιαννάκη ή όταν ο Γκάλης κάνει το απίθανο αέρινο σλάλομ ανάμεσα σε τέσσερις Σοβιετικούς. Όταν ο Καμπούρης στηθεί στη γραμμή των βολών, θα υπάρχει ο φόβος μην τυχόν και τις χάσει, ακόμα κι αν το παιχνίδι είναι τόσο ιστορικό και χιλιοειπωμένο που, ακόμα και σήμερα να τις έριχνε, θα τις έβαζε.

Το Final Countdown ηχεί ως η πιο γλυκιά μελωδία του κόσμου, ένα ταξίδι στον πλανήτη των αισθήσεων και των παραισθήσεων. Η Μελίνα και εκείνος ο καύσωνας που έκανε τους ανθρώπους να λιποθυμούν, η «μεγαλύτερη νίκη μέχρι την επόμενη», ο Γιοβάισα και η χαίτη του Χομίτσιους, το αμίμητο πάθος του Παναγιώτη Γιαννάκη και ο πλουραλισμός του Φάνη… Θα έπρεπε, ενδεχομένως, να γίνει η περιγραφή πιο αναλυτική ώστε να μαθαίνουν όσοι δεν έχουν εικόνες από τη μυρωδιά του καμπανίτη που έρεε στα αποδυτήρια του ΣΕΦ και τα πούρα. Ωστόσο, δεν χρειάζεται, πια, να προβεί κανείς σε αυτό το διάβημα. Υπάρχει τροφή.

Από τότε, από εκείνο το θαύμα θαυμάτων, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις… παντρεύτηκε τη ροκ μουσική, έχουν περάσει 34 χρόνια. Που είναι δικά μας. Και δικά τους.

Νίκος Σταυρόπουλος, Παναγιώτης Γιαννάκης, Αργύρης Καμπούρης, Νίκος Λινάρδος, Παναγιώτης Καρατζάς, Μιχάλης Ρωμανίδης, Νίκος Φιλίππου, Λιβέρης Ανδρίτσος, Παναγιώτης Φασούλας, Μέμος Ιωάννου, Φάνης Χριστοδούλου, Νίκος Γκάλης, και Κώστας Πολίτης…

Οι ήρωες που μετά από την μεταπολίτευση ένωσαν όσο περισσότερο γίνεται τους Έλληνες για να προχωρήσουν σε νέες σελίδες δόξας.

Με τις Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ένωση, Ισπανία και Ιταλία την εποχή εκείνη ήσουν… καταδικασμένος, αλλά η Εθνική ομάδα κατάφερε να νικήσει τις τρεις από αυτές τις τέσσερις, τη Γιουγκοσλαβία, μάλιστα, δύο φορές. Και να πάρει το πιο μεγάλο κύπελλο απέναντι στην ΕΣΣΔ που ως εκείνη τη στιγμή είχε συμμετάσχει στα 19 από τα 20 EuroBasket που είχαν διεξαχθεί από το 1947 και έπειτα, μετρώντας 16 παρουσίες σε τελικούς, 14 χρυσά μετάλλια, δυο ασημένια και τρία χάλκινα!

Κυρίως όμως να σπείρει τον καρπό των κόπων της εις το διηνεκές για να φθάσουμε να πανηγυρίζουμε ξανά χρυσό μετάλλιο σε EuroBasket το 2005και ασημένιο μετάλλιο σε Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006.

H ονειρεμένη πορεία άρχισε στις 3 Ιουνίου, με το 109-77 επί της Ρουμανίας. Την επόμενη μέρα η Ελλάδα νίκησε τη Γιουγκοσλαβία του Ντράζεν Πέτροβιτς και των νεαρών Τόνι Κούκοτς, Βλάντε Ντίβατς και Ντίνο Ράτζα με 84-78, δείχνοντας ότι είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα.

Οι ήττες από την Ισπανία και τη Σοβιετική Ένωση υποχρέωσαν την Εθνική να δώσει πρόωρο τελικό κόντρα στη Γαλλία, επικρατώντας τελικά με 82-69 και εξασφαλίζοντας την πρόκριση στα προημιτελικά ως τέταρτη. Εκεί την περίμενε η αήττητη Ιταλία, που είχε τερματίσει πρώτη στον άλλο όμιλο με ρεκόρ 5-0.

«Είδα στα μάτια τους στην προθέρμανση ότι θα έχαναν» εξήγησε ο Γκάλης έπειτα από τη νίκη με 80-78 και την πρόκριση στον ημιτελικό απέναντι στη Γιουγκοσλαβία. Η Ελλάδα νίκησε για δεύτερη φορά μέσα σε μια ομάδα τους πλάβι και προκρίθηκε στον τελικό!

Ήταν 14 Ιουνίου 1987 όταν ο ελληνικός αθλητισμός καμάρωνε για το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Η Εθνική ομάδα μπάσκετ κατακτούσε το πρωτάθλημα Ευρώπης και οι εύστοχες βολές του «τίμιου γίγαντα» Αργύρη Καμπούρη στα 4” πριν τη λήξη του μεγάλου τελικού με τη Σοβιετική Ένωση για το 103-101, έστειλαν στους δρόμους εκατομμύρια Έλληνες για να πανηγυρίσουν την απίστευτη επιτυχία που άφησε μια απίστευτη παρακαταθήκη.

Παιδιά που έπαιζαν σε σχολεία. Αγόρια που μιμούνταν τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τον Φάνη Χριστοδούλου. Κορίτσια που ξεκίνησαν να παίζουν. Γονείς που έγραφαν τα παιδιά τους μαζικά σε συλλόγους. Εκείνος ο Ιούνης του 1987, γεμάτος με σκέψεις και συναισθήματα, μαζί με την γλυκιά ανατριχίλα που φέρνουν οι εικόνες, αξίζει να τιμηθεί με το να πας μια βόλτα στο Φάληρο, στη γέφυρα που χωρίζει το ΣΕΦ από το γήπεδο Καραϊσκάκη και να παρατηρήσεις το στάδιο που στήθηκε το πιο υπέροχο σκηνικό.

Αν έχει λίγη ησυχία και στήσεις το αυτί σου, ενδεχομένως να ακούσεις ζητωκραυγές. Και το Final Countdown…

Ελλάδα – Σοβιετική Ένωση 103-101
Ελλάδα (Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου.
Σοβιετική Ένωση (Γκομέλσκι): Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8

Τελική κατάταξη

1. Ελλάδα 6-2
2. Σοβιετική Ένωση 7-1
3. Γιουγκοσλαβία 5-3
4. Ισπανία 4-4
5. Ιταλία 7-1
6. Δυτική Γερμανία 4-4
7. Πολωνία 4-4
8. Τσεχοσλοβακία 2-6
9. Γαλλία 3-4
10. Ολλανδία 2-5
11. Ισραήλ 2-5
12. Ρουμανία 0-7

Τα αποτελέσματα της Ελλάδας

Ελλάδα – Ρουμανία 109-77
Ελλάδα – Γιουγκοσλαβία 84-78
Ελλάδα – Ισπανία 89-106
Ελλάδα – Σοβιετική Ένωση 66-69
Ελλάδα – Γαλλία 82-69
Ελλάδα – Ιταλία 90-78
Ελλάδα – Γιουγκοσλαβία 81-77
Ελλάδα – Σοβιετική Ένωση 103-101

Οι πρώτοι σκόρερ της Ελλάδας

1. Νίκος Γκάλης: 37 πόντοι
2. Παναγιώτης Γιαννάκης: 12.6 πόντοι
3. Παναγιώτης Φασούλας: 12.3 πόντοι
4. Φάνης Χριστοδούλου: 8.4 πόντοι
5. Αργύρης Καμπούρης: 6.6 πόντοι

Οι πρώτοι σκόρερ του τουρνουά

1. Νίκος Γκάλης – 37 πόντοι
2. Ντορόν Τζάμσι, Ισραήλ – 31.9 πόντοι
3. Ντάριους Ζέλιγκ, Πολωνία – 26.4 πόντοι
4. Αντονέλο Ρίβα, Ιταλία – 24.3 πόντοι
5. Μίκαελ Ζάκελ, Δυτική Γερμανία – 23.5 πόντοι

Η καλύτερη πεντάδα

Νίκος Γκάλης
Παναγιώτης Φασούλας
Σαρούνας Μαρτσουλιόνις (Σοβιετική Ένωση)
Σάσα Βολκόφ (Σοβιετική Ένωση)
Αντρές Χιμένεθ (Ισπανία)

gazzetta.gr