Αυτή η αήττητη Εθνική Eλλάδας μπορεί να σε τρελάνει!

Αυτή η Eθνική Ελλάδας είναι ικανή για όλα! Να ισοφαριστεί στο 90′ από το Κόσοβο και να φέρει εντός έδρας ισοπαλία με τη Γεωργία. Να πάρει ισοπαλία στην Ισπανία και να νικήσει τη Σουηδία! Για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι αήττητη σε 14 σερί επίσημα ματς εδώ και δύο χρόνια. Από εκείνο το 2-0 από τους Ιταλούς στις 12/10/2019, το οποίο ακόμα μνημονεύεται από πολλούς ως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της επί Φαν’τ Σχιπ. Και όχι άδικα! Αλλωστε, σ’ αυτή την Εθνική Ελλάδας αποδεδειγμένα ταιριάζουν καλύτερα τα παιχνίδια με ανώτερους αντιπάλους! Σαν κι αυτό εναντίον της Σουηδίας στη Στοκχόλμη, την προσεχή Τρίτη. Το μεγάλο ντέρμπι, ακριβώς δύο χρόνια μετά από την τελευταία της «επίσημη» ήττα.

Χθες βράδυ την έστειλε από την κόλαση στον παράδεισο ο κύριος Γκιορμπελίτζε της αυστριακής Βόλφσμπεργκερ, ο οποίος άπλωσε το χεράκι του στο 90′ εντός περιοχής. Και ένας Ολλανδός. Ο VAR Jochem Kamphuis, ο οποίος είδε την παράβαση που οδήγησε τον ψύχραιμο κάπτεν Τάσο Μπακασέτα στη βούλα του πέναλτι. Πάλι καλά! Διότι έως τότε, λόγω της κακής διαχείρισης του Τζον Φαν’τ Σχιπ στο β΄ημίχρονο και δύο κρίσιμων διαιτητικών αποφάσεων, η Ελλάδα έμενε κολλημένη στο 0-0, το οποίο ουσιαστικά θα έσβηνε τις ελπίδες της ακόμα και για τη δεύτερη θέση στον όμιλό της.

Η διπλή αδικία από τον ρέφερι και τα σφάλματα του Φαν’τ Σχιπ

Η πρώτη φάση στην οποία έχει αδικηθεί είναι στη γκάφα του Γκιόργκι Λόρια στο 24′. Ο βοηθός δεν βρίσκεται στη σωστή θέση (πού να φανταστεί ότι ο κίπερ της Γεωργίας θα έμπαινε… μέσα με τη μπάλα στην αγκαλιά του;), Goal Line technology δεν υφίσταται στα προκριματικά του παγκοσμίου Κυπέλλου, ο τερματοφύλακας της Ανόρθωσης δεν πλήρωσε τη γκάφα του. Κι αν για τη συγκεκριμένη φάση μπορεί κάποιος να έχει τις μικρές επιφυλάξεις του, για τη φάση του 68′, όταν ο αρχηγός Κανκάβα «κλαδεύει» άτσαλα και ανόητα τον Μπακασέτα στο κέντρο του γηπέδου, αμφιβολία δεν υπάρχει. Κόκκινη για να πάει πρόωρα για ντουζάκι. Ο Λιθουανός ρέφερι Ντόνατας Ρούσας επέλεξε την κίτρινη κάρτα, οι γηπεδούχοι έμειναν με έντεκα παίκτες, ενώ θα έπρεπε να αγωνιστούν με μειονέκτημα στα τελευταία 25 λεπτά.

Πέραν της διαιτητικής αδικίας, ασφαλώς, η Εθνική Ελλάδας αδίκησε τον εαυτό της και ο Τζον Φαν’τ Σχιπ τον δικό του. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο! Τι να πρωτοπεί κάποιος;

• Οτι έπαιζε με τρεις στόπερ (οι οποίοι πολλές φορές δίσταζαν να πάρουν μέτρα και «κρατούσαν» όλη την ομάδα πίσω) μέχρι το 96′;
• Οτι δεν αποφάσισε να παίξει ποτέ με 4-4-2 ή 4-2-3-1 σε όλη τη διάρκεια του αγώνα;
• Οτι η ομάδα δεν μπόρεσε να παίξει σωστά από τις πτέρυγες με τους ακραίους της μπακ (καλός ο Ανδρούτσος, μόνο αμυντικά αξιόπιστος ο Τσιμίκας), αλλά δεν άλλαξε ποτέ διάταξη;
• Οτι αποφάσισε να ρίξει στη μάχη τον Τζόλη στο…. 75′, ενώ το ματς «φώναζε» για τον επιθετικό της Νόριτς ή ακόμα – ακόμα και για τον Δουβίκα;
• Οτι άφησε στο ματς τον Σιώπη μέχρι το 96′ ενώ ήταν ολοφάνερο πως στο β΄μέρος δεν χρειαζόταν τα δικά του χαρίσματα όσο του Αλεξανδρόπουλου (πιο δυνατός, καλύτερη κάθετη πάσα, σουτ, «απλώματα» του παιχνιδιού);

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά περισσότερα στη… λίστα του Φαν’ τ Σχιπ, όμως η αλήθεια είναι πως αν μια ομάδα άξιζε τη νίκη στο Μπατούμι, αυτή ήταν η Ελλάδα. Παρά την προβληματική παραγωγικά/δημιουργικά εμφάνιση, παρά τα πάμπολλα σφάλματα του προπονητή της. Την άξιζε η Ελλάδα και την πήρε χάρη στην επιμονή της και μπόλικη δόση τύχης.

Ο πανηγυρισμός, η συσπείρωση και η πολύτιμη κληρονομιά

Μεγαλύτερο όφελος για το μέλλον; Οι έξαλλοι πανηγυρισμοί όλων στον πάγκο, όταν έτρεξε να «κουκουλωθεί» από τους συμπαίκτες του ο Τάσος Μπακασέτας στο 0-1! Αυτό το ομαδικό πνεύμα, αυτή η συσπείρωση, αυτή η θετική ενέργεια και η ομόνοια θα είναι η πιο πολύτιμη κληρονομιά του Ολλανδού τεχνικού όταν έρθει η ώρα του διαζυγίου με την ΕΠΟ. Η Εθνική Ελλάδας – όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε ορισμένους – έχει ξαναβρεί την ενότητά της μ’αυτή τη φουρνιά παικτών, οι οποίοι δείχνουν σε κάθε παιχνίδι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ότι παραμένουν «αμόλυντοι» από κάθε είδους και ύφους αντιπαραθέσεις των συλλόγων τους: οι περισσότεροι, άλλωστε, αγωνίζονται στο εξωτερικό, μακριά από την τοξικότητα και το «δηλητήριο» των αντιπαραθέσεων του ελληνικού πρωταθλήματος.

Κι αν υπάρχει ένα μεγάλο πλεονέκτημά της, είναι ότι αυτή η συσπείρωση, σε συνδυασμό με τη δίψα παικτών οι οποίοι δεν έχουν πάρει μέρος σε Euro ή World Cup και τον σκληρό χαρακτήρα της, μπορεί να την κρατήσουν όρθια και στην Στοκχόλμη. Αν αποχωρήσει αήττητη από τον αγωνιστικό χώρο την Τρίτη, όλα μπορούν να συμβούν!

Υ.Γ.: Η απώλεια του Ζέκα είναι η σημαντικότερη που θα μπορούσε να τύχει στο συγκεκριμένο ρόστερ της Εθνικής Ελλάδας. Και της έτυχε στο πιο κρίσιμο σημείο των προκριματικών! Χίλια μπράβο αξίζουν στον Αντρέα Μπουχαλάκη, ο οποίος ήταν απόψε ο MVP της ομάδας: play maker, συντονιστής, κεντρικός υπολογιστής, συνεπής αμυντικά, με προσπάθεια για κάθετες κινήσεις και πάσες, ένας ακόμα υποτιμημένος σπουδαίος Ελληνας παίκτης, ο οποίος τόσο στον Ολυμπιακό όσο και στην Εθνική σου δίνει στιγμές – στιγμές την εντύπωση ότι παίζει… «τυφλά», σαν ρομπότ, γνωρίζοντας πού βρίσκεται κάθε συμπαίκτης του και πώς πρέπει να του σερβίρει τη μπάλα.