MΠΟΤΕΑΚ: Η ποιότητα ζωής είναι απίστευτη στην Κύπρο.Έχω άλλα δύο χρόνια για ποδόσφαιρο

Άλλα δύο χρόνια επαγγελματικής καριέρας βλέπει για το μέλλον του ο Έρικ Μποτεάκ. Ο Γάλλος εξτρέμ της Ομόνοιας που μένει ελεύθερος στο τέλος της σεζόν παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στην ιστοσελίδα onzemondial.com και ανάμεσα σε άλλα αναφέρθηκε στις σκέψεις του για το μέλλον, αφήνοντας ανοικτό το παράθυρο αποχώρησής του από το «τριφύλλι»

Αναλυτικά το απόσπασμα των δηλώσεων που αφορά την Ομόνοια

Το 2019 αποφάσισες να ενταχθείς στην Ομόνοια. Γιατί; «Είχα επαφές με μερικά κλαμπ όπως η Μπρεστ ή η Καέν. Αλλά δεν ήταν η προτεραιότητά μου. Ήθελα να επιστρέψω στην Ευρώπη, αλλά όχι στη Γαλλία. Θα μπορούσα να είχα πάει στην Τουρκία, τη Ρωσία ή το Βέλγιο. Όμως η Ομόνοια πιέσε περισσότερο. Υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον από την πλευρά τους. Ο προπονητής και ο πρόεδρος με καλούσαν στο τηλέφωνο συχνά. Κάποιοι φίλοι που είχαν περάσει από το κλαμπ μου είπαν παρά πολύ καλά πράγματα. Η ποιότητα ζωής είναι απίστευτη. Οι οπαδοί είναι πολύ θερμοί, όπως στη Μασσαλία στη Γαλλία. Είπα στον εαυτό μου ότι εδώ πρέπει να πάω»

Σήμερα είσαι τριάντα τεσσάρων ετών. Πώς βλέπετε την καριέρα σας μετά την καριέρα; «Έδωσα στον εαυτό μου άλλα δύο χρόνια καριέρας. Είμαι στο τέλος του συμβολαίου μου στο τέλος της σεζόν. Θα δω αν θα μείνω εδώ ή αν θα πάω σε άλλο σύλλογο. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Παράλληλα, δουλεύω πολύ στα προσωπικά μου έργα. Ειδικότερα στον σύλλογό μου Aktébo που βοηθά άρρωστα παιδιά. Όταν ήμουν στη Γαλλία, οργάνωνα πολλές εκδηλώσεις σε νοσοκομεία, για παράδειγμα, αλλά μιας και είμαι στο εξωτερικό, είναι λίγο αδρανές γιατί δεν μπορώ να το φροντίσω και πολύ. Γιατί να μην γίνεις ατζέντης; Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να με ευχαριστήσει πολύ. Νομίζω ότι ξέρω τι χρειάζεται ένας παίκτης στην καριέρα του. Η υποστήριξη είναι πολύ σημαντική για έναν ποδοσφαιριστή».

Έχεις παίξει εδώ και καιρό στην αριστερή πλευρά της επίθεσης αλλά μπορείς να παίξεις και στη δεξιά. Ως εξτρέμ έχεις κάποια προτίμηση; «Όχι πραγματικά. Στη Γαλλία πάντα έπαιζα αριστερά. Αλλά από την εποχή μου στην Αυστραλία, παίζω δεξιά. Δεν με πειράζει αυτό. Έχουμε την τάση να λέμε ότι οι αριστεροπόδες δεν έχουν δεξί πόδι. Το άκουσα τόσο πολύ όταν ήμουν νέος που δούλευα τόσο πολύ το δεξί μου πόδι που είχα και τα δύο πόδια γύρω στα δεκαπέντε μου. Σήμερα μπορώ να τρέξω και να περάσω με το δεξί μου πόδι χωρίς πρόβλημα. Φέρνει ποικιλία στο παιχνίδι μου. Αλλά επειδή παίζω στα δεξιά, είμαι πιο ικανός να πατήσω στο αριστερό μου πόδι και να σουτάρω».