Σεβίλλη και Europa League εξακολουθούν να πηγαίνουν μαζί, έστω κι ως έδρα του τελικού. Στο “Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν”, Άιντραχτ και Ρέιντζερς, μαζί με δεκάδες χιλιάδες φίλαθλους τους, διεκδικούν τα σκήπτρα του θεσμού, ώστε να προσθέσουν ακόμα ένα τρόπαιο στη μεγάλη ευρωπαϊκή ιστορία τους.

Η νέα εποχή των διασυλλογικών διοργανώσεων της UEFA (μέχρι την επόμενη που αρχίζει το 2024) ξαναφέρνει το Europa League  σε αναβαθμισμένο ρόλο. Δεν είναι πλέον ο “φτωχός συγγενής”, αφού προστέθηκε το Europa Conference League, αντιθέτως είναι πιο σημαντικό και… χρυσοφόρο από ποτέ. Γι’ αυτό και η παρουσία στον τελικό δύο ομάδων με μεγάλη ιστορία και παρελθόν όπως η Άιντραχτ και η Ρέιντζερς σχηματίζει μία καλοδεχούμενη αντίθεση.

Το “Ραμόν Σάντσεχθ Πιθχουάν” της Σεβίλλης θα φιλοξενήσει τον πρώτο τελικό των διοργανώσεων της UEFA για την τρέχουσα σεζόν και μπορεί η ομάδα του Τζούλεν Λοπετέγκι να έκανε την… αρνητική έκπληξη και να απουσιάζει από τον τελικό της δικής της διοργάνωσης στο δικό της γήπεδο, όμως δεν θα λείψουν ούτε οι καλές ομάδες ούτε οι σημαντικοί παίκτες και φυσικά ούτε οι φίλαθλοι.

Απόβαση στην Ανδαλουσία

“Είναι τόσος κόσμος με τόσο αλκοοόλ, οι περισσότεροι χωρίς εισιτήρια για το παιχνίδι και πολλές ειδικές κατασκευές παντού στην πόλη, συνταγή που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα”, ήταν η ανησυχία του γενικού κομισάριου για την ασφάλεια στην Ισπανία, Χουάν Κάρλος Κάστρο Εστεβέθ, την Τρίτη.

Περίπου 100.000 Σκοτσέζοι και ακόμη 50.000 Γερμανοί αναμένονται να κυκλοφορούν στην ανδαλουσιάνικη πρωτεύουσα καθ’ όλη τη διάρκεια της Τετάρτης. Αν και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός, τόσο οι μεν όσο και οι δε έχουν δείξει στο παρελθόν ότι τέτοιες… εξορμήσεις δεν οδηγούν απαραίτητα σε επεισόδια, αλλά μπορεί να δημιουργήσουν ένα μεγάλο πάρτι.

Ωστόσο είναι απαραίτητος ο σχεδιασμός. Γι’ αυτό και με δεδομένο ότι οι δύο ομάδες προμηθεύτηκαν από 9.000 εισιτήρια για το γήπεδο των 42.000 θέσεων, θα χρειαστεί να ανοίξει… κι άλλο γήπεδο για να εξυπηρετηθούν φίλαθλοι. Αυτό θα είναι το “Καρτούχα” των 57.000 θέσεων, στο οποίο έχουν στηθεί ήδη γιγαντοθόνες.

“Έχουμε δύο ομάδες οπαδών που πίνουν πολύ. Έχουν συνηθίσει να πίνουν ζεστές μπύρες στις χώρες τους και όταν βρουν τις φρέσκες και παγωμένες εδώ, θα πιουν ακόμη περισσότερο. Ειλικρινά, πιστεύω ότι έχουμε επαρκείς και καλά προετοιμασμένες μονάδες να αντιμετωπίσουμε το όποιο πρόβλημα”, κατέληξε ο Ισπανός αξιωματούχος.

Άιντραχτ για Champions League

Η Άιντραχτ των τελευταίων ετών αποτελεί μία από τις πιο αξιόλογες ομάδες της Bundesliga, φλερτάροντας με την τετράδα, κατακτώντας το εγχώριο κύπελλο, καταπίνοντας γύρους στο Europa League, όμως ποτέ δεν κατάφερε να βρεθεί στους ομίλους του Champions League. Ακόμα κι αν διαλύει ομάδες τέτοιου επιπέδου, όπως συνέβη στο επεισοδιακό 3-0 του “Καμπ Νόου” με 30.000 φίλους της κόντρα στην Μπαρτσελόνα για τα προημιτελικά του Europa League.

Ο τελικός της Σεβίλλης της δίνει αυτήν τη δυνατότητα και αυτό γιατί παίκτες όπως ο Φίλιπ Κόστιτς, ένας από τους παίκτες που έχουν βιώσει το μεγαλύτερο μέρος αυτής της εξαετίας επιτυχιών, που αρχίζει με τον (χαμένο) τελικό DFB-Pokal του 2016-2017. Με 14 ασίστ και 7 γκολ σε 42 αγώνες όλων των διοργανώσεων αποτελεί τη μόνιμη πηγή κινδύνου για κάθε αντίπαλο, έστω κι αν από πλευράς εκτέλεσης στη διοργάνωση τον τελευταίο καιρό έχει πάρει τα “ηνία” Ντάιτσι Καμάντα. Ο Ιάπωνας μεσοεπιθετικός έχει πέντε γκολ (μεταξύ αυτών κόντρα στον Ολυμπιακό στη φάση των ομίλων) με αυτό που σημείωσε κόντρα στη Γουέστ Χαμ και κυνηγάει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ.

Αμυντικός αρχισκόρερ για πρώτη φορά

Στην κορυφή κατοικοεδρεύει ένας αμυντικός, ο Τζέιμς Τάβερνιερ, ο ηγέτης της Ρέιντζερς εδώ και πολλά χρόνια. Ο πιο άρτιος παίκτης της ομάδας μπορεί να αγωνίζεται ως δεξί μπακ, όμως εκτελεί όλα τα στημένα και τα πέναλτι και πατάει συνεχώς στην αντίπαλη περιοχή, με συνέπεια να έχει 18 γκολ και 16 ασίστ σε όλες τις φετινές διοργανώσεις. Επτά από τα γκολ του έχουν σημειωθεί στο Europa Conference League (σκόραρε στις ανατροπές με Μπράγκα στα προημιτελικά και με Λειψία στα ημιτελικά), με συνέπεια να ετοιμάζεται να γίνει ο πρώτος αμυντικός που κατακτά τίτλο πρώτου σκόρερ στο τουρνουά και ο πρώτος σε κάθε διοργάνωση της UEFA από το 1993-1994 (ο Ρόναλντ Κούμαν είχε οκτώ γκολ στο Champions League, όσα και ο Γουίντον Ρούφερ).

Το μόνο που δεν κατάφερε φέτος ο 30χρονος Άγγλος ήταν να οδηγήσει τη Ρέιντζερς σε διατήρηση των σκήπτρων εντός των συνόρων, με τη Σέλτικ του Γιώργου Γιακουμάκη να την αποκαθηλώνει, ούσα καλύτερη σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Παρ’ όλα αυτά, η Ρέιντζερς κατάφερε να μείνει κοντά και να καθυστερήσει τη στέψη, αν και είχε μια ταραχώδη σεζόν, με αλλαγή προπονητή (Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ αντί Στίβεν Τζέραρντ) και διάφορα σίριαλ με τον κορυφαίο επιθετικό της, Αλφρέδο Μορέλος.

Τρίτος τελικός για τους Γερμανούς

Η Άιντραχτ έχει συνηθίσει να αγωνίζεται σε παιχνίδια ευρωπαϊκής διοργάνωσης όπου υπάρχει κοσμοσυρροή, όπως επιβεβαιώνει και ένας πρώην επιθετικός της Ρέιντζερς. “Ήταν η καλύτερη ομάδα που είδα ποτέ στη ζωή μου”, θυμάται ο… Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος το 1959-1960, έφηβος επιθετικός της Κουίνς Παρκ τότε αλλά πάντα φίλος των “Τζερς”, βρέθηκε στις κερκιδες του “Χάμπντεν Παρκ” μαζί με ακόμα 127.620 φιλάθλους για τον ημιτελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών μεταξύ των αποψινών φιναλίστ. Η Άιντραχτ επικράτησε 6-3 στη Γλασκώβη, έχοντας και το υπέρ της 6-1 από τη Φρανκφούρτη, αλλά στον τελικό συντρίβη με 3-7 από τη Ρεάλ.

Αυτός ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τελικός στην ιστορία της και ακολούθησε ακόμα ένας, στο Κύπελλο UEFA, με διαφορετική κατάληξη. Αντίπαλος η Γκλάντμπαχ, με την Άιντραχτ να επικρατεί χάρη στο… εκτός έδρας γκολ στον “εμφύλιο” κι ενώ στα ημιτελικά είχε αποκλείσει την Μπάγερν. Για να φτάσει μέχρι εκεί, άρχισε την πορεία αποκλείοντας άλλη μια σκοτσέζικη ομάδα, την Αμπερντίν που στον πάγκο της είχε τον Φέργκιουσον, με συνέπεια να μετράει τρεις νίκες και μία ισοπαλία όποτε αντιμετώπισε Σκοτσέζους.

Πέντε η Ρέιντζερς, δέκα η Σκωτία

Η Ρέιντζερς είναι η ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα Σκωτίας και τους περισσότερους ευρωπαϊκούς τελικούς, αφού έχει φτάσει σε πέντε, τη στιγμή που όλες οι υπόλοιπες συμπατριώτισσές της έχουν επίσης πέντε. Μοναδικό “αγκάθι” ότι ένας εξ αυτών για τις υπόλοιπες ομάδες είναι του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1966-1967 της Σέλτικ, η οποία στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Την ίδια σεζόν, πάντως, η Σκωτία λίγο έλειψε να φιλοξενήσει δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο, αφού η Ρέιντζερς έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου ηττήθηκε 0-1 από την Μπάγερν. Ήταν ο δεύτερος ευρωπαϊκός τελικός του συλλόγου, με τον πρώτο να καταγράφεται το 1969-1961 στην ίδια διοργάνωση και με την ίδια τύχη, αφού η Φιορεντίνα με δύο νίκες πανηγύρισε το τρόπαιο. Ακολούθησε και πάλι τελικός στο Κύπελλο Κυπελλούχων το 1971-1972. Η κατάληξη ήταν διαφορετική τελικά, αφού επικράτησε 3-2 της Ντινάμο Μόσχας και γι’ αυτό στη συνέχεια αγωνίστηκε σε ακόμα έναν ευρωπαϊκό τελικό, το Super Cup κόντρα στον Άγιαξ. Η ομάδα του Γιόχαν Κρόιφ επιβλήθηκε και στα δύο παιχνίδια, με συνέπεια οι Σκοτσέζοι να διεκδικήσουν ξανά ευρωπαϊκό τρόπαιο τρεις δεκαετίες μετά. Το 2007-2008, έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου UEFA (με πρώτο εμπόδιο τον Παναθηναϊκό, τον οποίο απέκλεισε με δύο ισοπαλίες), αλλά ηττήθηκε 0-2 από τη Ζενίτ.

Για ένα τρόπαιο και ένα εισιτήριο

Οι αρχές της Ισπανίας έχουν στείλει 3.100 αστυνομικούς στη Σεβίλλη και στις τρεις fanzones, ενώ ακόμη 2.000 άτομα της πολιτοφυλακής και της τοπικής αστυνομίας θα διασφαλίσουν ότι η μονομαχία της Άιντραχτ με τη Ρέιντζερς θα είναι μόνο αγωνιστική.

Εξάλλου, η πόλη δεν είναι πρωτάρα σε ευρωπαϊκούς τελικούς, αν και έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες από την προηγούμενη φορά, το 2003, όταν το “Καρτούχα” φιλοξένησε τον πρώτο θρίαμβο του Ζοζέ Μουρίνιο, ως τεχνικός της Πόρτο, απέναντι στη Σέλτικ για το Κύπελλο UEFA. Η πρώτη φορά της πρωτεύουσας της Ανδαλουσίας ήταν ο αξέχαστος τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μεταξύ της Στεάουα και της Μπαρτσελόνα το 1969, με ήρωα τον Χέλμουτ Ντουκαντάμ.

Πολλά έχουν αλλάξει από εκείνες τις εποχές, ακόμα και οι ίδιες οι διοργανώσεις της UEFA, τόσο σε ονομασία, όσο και σε μορφή ή… αριθμό. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η δίψα των δύο φιναλίστ για το τρόπαιο, που συνοδεύεται ίσως με ένα μεγαλύτερο θέλγητρο εν έτει 2022, ένα “εισιτήριο” για τους ομίλους του Champions League.