18 Νοεμβρίου, 2024
  • 18 Νοεμβρίου, 2024
  • Home
  • ΔΙΕΘΝΗ
  • Σοκάρει ο Φατζόλι: “Ζητούσα λεφτά από τους συμπαίκτες μου, ο τζόγος μού έγινε εμμονή”

Σοκάρει ο Φατζόλι: “Ζητούσα λεφτά από τους συμπαίκτες μου, ο τζόγος μού έγινε εμμονή”

By on 18 Οκτωβρίου, 2023 0 745 Views

Ο Νικολό Φατζόλι ομολόγησε ότι έχει ποντάρει μέχρι και 3 εκατ. ευρώ στο στοίχημα, αλλά κι ότι ζητούσε δανεικά από τους συμπαίκτες του, ενώ δέχθηκε κι απειλές λόγω των χρεών του.

Πρόσφατα ο ατζέντης του Νικολό Φατζόλι παραδέχθηκε τον εθισμό του πελάτη του στον τζόγο, με τον παίκτη να έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές εβδομάδες θεραπεία απεξάρτησης από τον στοιχηματισμό, υπό την επίβλεψη του γιατρού Πάολο Ζαρ.

Ο μέσος της Γιουβέντους, ο οποίος ήταν κι ο πρώτος που αντιμετώπισε κατηγορίες για παράνομο στοιχηματισμό, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι Νικολό Τζανιόλο και Σάντρο Τονάλι, ομολόγησε ότι ζητούσε δανεικά από τους συμπαίκτες του για να “παίξει”, ενώ έχει δεχθεί μέχρι και απειλές

Ξεκινώντας ο Φατζόλι για το πώς μπήκε στον κόσμο του παράνομου στοιχηματισμού είπε: “Είδα τον Τονάλι να στοιχηματίζει, δεν ξέρω σε ποια αθλήματα. Μου είπε ότι θα μπορούσα να το κάνω κι εγώ, γιατί δεν ήταν ανιχνεύσιμο. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να στοιχηματίζω. Το έκαναν κι άλλοι. Δεν ανησυχούσα μήπως είναι παράνομο. Ήταν ο Τονάλι που με έκανε να φτιάξω λογαριασμό.

Επειδή δεν μπορούσα να κάνω ανάληψη άλλων χρημάτων από τον λογαριασμό μου που ελέγχει η μητέρα μου, άρχισα να ζητάω χρήματα από τους συμπαίκτες μου. Χρωστάω στον Φεντερίκο Γκάτι 40.000 ευρώ, καθώς και στον Ράντου Ντράγκουσιν. Τους είπα ότι χρειαζόμουν να αγοράσω ένα Rolex σε ένα κοσμηματοπωλείο στο Μιλάνο. Είχα εμμονή.

Για να πληρώσω τα ποσά, μερικές φορές αγόραζα Rolex με τραπεζικό έμβασμα. Μερικές φορές τα παρέδιδα μόνος μου. Άλλες φορές περνούσαν οι ιδιοκτήτες της (στοιχηματικής) πλατφόρμας για να τα παραλάβουν από το κοσμηματοπωλείο. Όταν δεν πληρώνεις, φτάνουν οι πρώτες απειλές: “Θα σου σπάσω τα πόδια”.

Στην αρχή ένας ποδοσφαιριστής, έχοντας πολύ ελεύθερο χρόνο, βιώνει τη συγκίνηση του τζόγου για να ξεπεράσει την πλήξη. Όσο περνούσε ο καιρός όμως, έγινε εμμονή”.