Βαρύ πένθος στον Διγενή Μόρφου.Έφυγε από τη ζωή ο Ανδρέας Διονυσίου

Βαρύ πένθος στον Διγενή Μόρφου.
Απεβίωσε ένας άνθρωπος ο οποίος έδωσε πολλά στην ομάδα, ο πρώην πρόεδρος Ανδρέας Διονυσίου.
Συγκινητική η ανάρτηση από τον πρώην ποδοσφαιριστή, παράγοντα της ομάδας και στενό συνεργάτη του Ανδρέα Διονυσίου Γιώργο Καλλινίκου.
Η ανάρτηση του:
«Έφυγε σήμερα από τη ζωή μια εμβληματική μορφή. Ο άνθρωπος ο οποίος αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του αμέσως μετά την καταστροφή του 1974 για να παραμείνει ζωντανός στην προσφυγιά ο Διγενής Ακρίτας Μόρφου. Κατ’ επέκταση, και η ίδια η κατεχόμενη Μόρφου.
Όσοι βίωσαν από κοντά τον αγώνα του Ανδρέα Διονυσίου, γνωρίζουν τι πραγματικά σημαίνει κατάθεση ψυχής για δεκαετίες! Στις τραγικές συνθήκες που ακολούθησαν τον ξεριζωμό, ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος ανέλαβε τη σκυτάλη από τους προκατόχους του στην προεδρία του Διγενή και έδωσε έναν κυριολεκτικά άνισο αγώνα.
Μάζεψε ένα σωρό νεαρούς ποδοσφαιριστές στην προσωρινή έδρα στη Λευκωσία και σταδιακά, χρόνο με τον χρόνο, με μια υποδειγματική οικονομική διαχείριση (με δική του τεράστια συμβολή) κατάφερε το ακατόρθωτο. Όχι μόνο να κρατήσει τον Διγενή Ακρίτα Μόρφου ζωντανό αλλά και ισχυρό. Φτάνοντας στο μεγάλο του όνειρο να ξαναδεί την αγαπημένη του ομάδα και φονέα των γιγάντων στην προ του 1974 εποχή, ξανά στην πρώτη κατηγορία.
Το μεγαλύτερο του κατόρθωμα, όμως, είναι ότι μπόρεσε το σύνθημα «Όσο ο Διγενής ζει, η Μόρφου δεν πεθαίνει» να το κάνει βίωμα των πλείστων ποδοσφαιριστών που μάζεψε στον Διγενή και ας μην είχαν δει ποτέ τους την Μόρφου. Ένας εξ αυτών ήμουν κι εγώ και θεωρώ παράσημο ζωής ότι φόρεσα για 14 χρόνια την τιμημένη φανέλα του προσφυγικού σωματείου. Προσωπικά για μένα δεν ήταν μόνο πρόεδρος. Μου στάθηκε ως δεύτερος πατέρας, αφού τον δικό μου τον είχα χάσει νωρίς.
Έφυγε σήμερα, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής! Κύριε Ανδρέα, καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων! Ο Διγενής και η Μόρφου σου χρωστάνε πολλά και δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ! Μπορείς να είσαι ήσυχος Πρόεδρε!
*Η φωτογραφία με τον Ανδρέα Διονυσίου είναι από τον τελευταίο αγώνα που είχα δώσει με τον Διγενή Ακρίτα όταν σταμάτησα».