Ο Ντάριο Σρνα δεν έκρυψε ουδέποτε την αγάπη του για τη Σαχτάρ της οποίας είναι ο νέος κόουτς.

Σε όλη την ιστορία, υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που έχουν εγκαταλείψει τη μεγαλύτερη δόξα ή παίζουν σε μεγάλες ομάδες για την αγάπη των χρωμάτων τους, μιας πόλης ή μιας χώρας.

Λαμβάνοντας υπόψη την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου σήμερα, είναι πολύ πιθανό περιπτώσεις όπως αυτή να μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού, αλλά πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι αυτή του Ντάριο Σρνα, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα ορίστηκε υπηρεσιακός προπονητής της Σαχτάρ Ντόνετσκ και τώρα η διοίκηση αποφάσισε να του δώσει τα «κλειδιά».

«Δέχτηκα την πρόταση της Σαχτάρ γιατί είναι η οικογένειά μου και όταν η οικογένεια περνάει δύσκολες στιγμές πρέπει να βοηθήσεις», είπε.

Στην περίπτωσή του δεν υπάρχει καμία υπερβολή γιατί δεν είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του που επιδεικνύει την πίστη του στη Σαχτάρ. «Τους είπα ότι δεν είμαι ο Γκουαρδιόλα ή ο Κλοπ, ότι είμαι ο Ντάριο Σρνα, ότι δεν έχω μεγάλη εμπειρία ως προπονητής, αλλά ότι έχω καρδιά ανθρακωρύχου και αυτή η καρδιά μου είπε ότι πρέπει να βοηθήσω σε μια δύσκολη κατάσταση για τη χώρα και για τη Σαχτάρ».

Σε όλη τη μακρά αθλητική του καριέρα, ο Κροάτης είχε ευκαιρίες να φύγει από το ουκρανικό πρωτάθλημα, αλλά δεν το έκανε ποτέ. Έπαιξε στη Σαχτάρ για δεκαπέντε σεζόν (2003-2018), παίζοντας 536 παιχνίδια και έγινε είδωλο για τον σύλλογο, τον αντίπαλο της Μπάρτσα την Τετάρτη (25/10) την τρίτη αγωνιστική του Champions League.

Ο Σρνα ήταν κοντά στο να φορέσει τη φανέλα της Μπάρτσα τη σεζόν 2016-17, όταν έψαχνε για δεξί μπακ με αποδεδειγμένη εμπειρία και ο Κροάτης, τότε, ήταν 34 ετών, μόλις είχε παραιτηθεί από την εθνική ομάδα και μπορούσε να διαπραγματευτεί με πλεονέκτημα γιατί ήταν ελεύθερος τον Ιούνιο. Όμως του ήρθε πρόταση ανανέωσης και δεν το σκέφτηκε.

«Είμαι 100% πεπεισμένος για την απόφαση που πήρα. Είπα στον πρόεδρο ότι θα προτιμούσα να κερδίσω το πρωτάθλημα με τη Σαχτάρ παρά το Champions League με την Μπάρτσα. Αν είχα φύγει από εδώ, δεν θα το συγχωρούσα ποτέ», είπε.

Το όνειρό του ήταν να ολοκληρώσει την αθλητική του καριέρα στον σύλλογο όπου έγινε θρύλος. Και δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφαση.