MOΥΣΟΝΤΑ:Θέλω απλώς να παίξω ποδόσφαιρο,να το απολαύσω ξανά,και να βοηθήσω τους νεότερους ποδοσφαιριστές

Μεγάλη συνέντευξη στην πολύ γνωστή βρετανική ιστοσελίδα «The Atheltic» παραχώρησε ο ποδοσφαιριστής της Ανόρθωσης, Τσάρλι Μουσοντά. Έκανε λόγο για ευκαιρίες που άξιζε και δεν πήρε στην Τσέλσι από τον Αντόνιο Κόντε, ενώ δηλώνει περήφανος για την επιστροφή του στην αγωνιστική δράση μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, αν και όπως ανέφερε του έλεγαν πως δεν θα μπορέσει να παίξει ξανά ποδόσφαιρο.

Όσα δήλωσε ο Τσάρλι Μουσοντά:

Το 2017 μετά από έναν μονοετή δανεισμό στην Μπέτις επέστρεψε στην Τσέλσι για να πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του, υπό τις οδηγίες του Αντόνιο Κόντε. Κόντρα στην Άρσεναλ για το Community Shield αγωνίστηκε ως αλλαγή για περίπου 40 λεπτά, ενώ λίγες ημέρες αργότερα πραγματοποίησε ντεμπούτο και στο Στάμφορντ Μπριτζ. Αγωνίστηκε ως βασικός στο παιχνίδι του League Cup απέναντι στη Νότιγχαμ Φόρεστ και μάλιστα σκόραρε το τρίτο από τα πέντε γκολ της ομάδας του: «Ήταν ένα συναισθηματικό παιχνίδι για εμένα γιατί έπρεπε να περιμένω τόσο πολύ για να παίξω στην πρώτη ομάδα της Τσέλσι. Ήταν μια εξαετία που είχα ένα όνειρο, να παίξω στο Στάμφορντ Μπριτζ. Κατέληξα να κλαίω όταν σκόραρα, είναι κάτι που θα θυμάμαι πάντα».

Παρά το εντυπωσιακό του ξεκίνημα όμως, δεν πήρε ποτέ τις ευκαιρίες που ήθελε από τον Αντόνιο Κόντε: «Δεν πήρα αρκετό χρόνο για να δείξω πραγματικά τι μπορούσα να κάνω. Ο Εντέν Αζάρ ξεκίνησε εκείνη τη χρονιά τραυματίας, ο Πέδρο αποβλήθηκε. Υπήρχαν ευκαιρίες να παίξω, αλλά δυστυχώς δεν το έκανα, παρόλο που δεν είχαμε πολλούς εξτρέμ εκείνη την εποχή.

Ήξερα πόσο καλός ήμουν και τι μπορούσα να κάνω. Πρέπει να δώσεις ευκαιρία σε νεαρούς παίκτες κάποια στιγμή, αυτή ήταν η μεγάλη μου απογοήτευση. Ο Κόντε έκανε το όνειρο μου να παίξω πραγματικότητα, αλλά χρειαζόμουν 30 ή 60 λεπτά σε αγώνες, περισσότερα από 10 λεπτά που με έβαζε. Αν δεν ήμουν αρκετά καλός, τότε απλά θα έλεγα “εντάξει, κανένα πρόβλημα”, αλλά όταν κοιτάζω πίσω αυτό ήταν που ήταν τόσο απογοητευτικό, το να μείνω στον πάγκο. Δεν είχα ευκαιρία, ήταν σκληρό».

Ακολούθησε ο νέος δανεισμός του, αυτή τη φορά στη Σέλτικ τον Ιανουάριο του 2018. Υπό τις οδηγίες του Μπρένταν Ρότζερς κατέγραψε οκτώ μόλις συμμετοχές: «Αποκλειστήκαμε από το Γιουρόπα Λιγκ από τη Ζενίτ, χάσαμε εκεί με 3-0. Και από τότε, δεν έπαιξα μέχρι το τέλος της σεζόν. Ποτέ δεν μίλησα πραγματικά με τον Μπρένταν Ρότζερς για τον λόγο».

Ακολούθησε νέος δανεισμός στη Φίτεσε, με τη φανέλα της οποίας ήρθε ο σοβαρός τραυματισμός σε ένα φιλικό κόντρα στην Άντβερπ: «Σε εκείνο το παιχνίδι, η μπάλα ήταν στον αέρα και κάποιος με πάτησε με τις τάπες στο γόνατο. Όταν προσγειώθηκα στο έδαφος, ένιωθα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν σχεδόν στο ημίχρονο και σχεδόν κούτσαινα. Καθώς πήγαινα στα αποδυτήρια, το γόνατό μου είχε πρηστεί». Ο Μουσοντά δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί τι θα ακολουθούσε: «Σκεφτόμουν, “τίποτα δεν έχει σπάσει, τίποτα δεν έχει σπάσει, θα είσαι καλά, δεν υπάρχει ζημιά στους συνδέσμους”».

Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι. Δύο μήνες μετά την αποκατάστασή του στην Τσέλσι, ο Μουσοντά είχε αρχίσει να κάνει ασκήσεις με υψηλότερο ρυθμό. Μέχρι που σε μια προπόνηση, ένιωσε ένα σκασμό στο γόνατό του. «Εκεί κατάλαβα ότι αλήθεια κάτι δεν πήγαινε καλά».

Η διάγνωση έλεγε πως χρειαζόταν χειρουργική επέμβαση στο γόνατο: «Μια χειρουργική επέμβαση μπορεί να αλλάξει εντελώς τη λειτουργία του γονάτου, μπορεί να μην επιστρέψεις το ίδιο. Μπορεί να αλλάξει εντελώς το παιχνίδι σου». Με αυτό κατά νου, προσπάθησε να αναβάλει τη χειρουργική επέμβαση και να αφήσει το γόνατό του να επουλωθεί φυσικά. Κατέληξε να μείνει ένα χρόνο χωρίς επέμβαση. «Δεν επουλώθηκε πλήρως, δεν ήταν 100% ακόμη και το καλοκαίρι, αλλά ένιωθα ότι γινόταν καλύτερα. Θα μπορούσα να κάνω σπριντ. Είχα ακόμα λίγο πόνο, αλλά νόμιζα ότι επιτέλους γινόμουν καλύτερα».

Απελπισμένος να αφήσει πίσω του την τελευταία χρονιά, επέστρεψε στη Φίτεσε ως δανεικός για δεύτερη φορά. Αλλά μπορούσε να καταλάβει ότι το γόνατό του δεν ήταν ακόμα καλά. «Το γόνατό μου πρήζονταν μετά από κάθε προπόνηση. Ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά ήμουν απελπισμένος να παίξω». Δύο μόλις εβδομάδες μετά τον δανεισμό του στην Ολλανδία κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης: «Έχασα την μπάλα, μπήκα στη μέση και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, το γόνατό μου είχε πρηστεί. Έτσι επέστρεψα ξανά στην Τσέλσι».

Μη μπορώντας να το αποφύγει άλλο αποφάσισε να κάνει τελικά την επέμβαση, ξέροντας ότι είχε μόλις 15-20% πιθανότητες να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση: «Γνωρίζοντας λοιπόν αυτό, δεν ήξερα τι να κάνω… αλλά ήμουν στο στάδιο όπου το γόνατό μου πρηζόταν εντελώς κάθε φορά που έπαιζα, οπότε σκέφτηκα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο. Μου είπαν ότι αν έκανα εγχείρηση, θα ήταν 10 με 12 μήνες αποκατάστασης, οπότε θα ήταν δύο χρόνια εκτός ποδοσφαίρου. Χρειάστηκαν τρεις εβδομάδες να μιλήσω και να μιλήσω με περισσότερους γιατρούς, αλλά τελικά αποφάσισα να κάνω τη χειρουργική επέμβαση στο Βέλγιο».

«Επέστρεψα στην Τσέλσι τον Ιανουάριο του 2021 και από τότε δεν έχω νιώσει τίποτα στο γόνατό μου. Αυτό ήταν πραγματικά θετικό. Δεν έχω πόνους για δυόμισι χρόνια». Επέστρεψε στις προπονήσεις και ακολούθησε την πρώτη ομάδα στην προετοιμασία στην Ιρλανδία. Κατά την πρώτη ημέρα της παραμονής του εκεί «χτυπήθηκε» από τον κορωνοϊό. Έμεινε για δέκα ημέρες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και έχασε την προετοιμασία: «Αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή. Αυτό που ήταν συντριπτικό ήταν ότι δούλεψα σκληρά για τόσο καιρό για κάτι και μετά έμεινα ξανά έξω».

Η μεγαλύτερη λύπη του είναι ότι δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να αναδείξει πλήρως το ταλέντο του: «Δεν είναι ότι είχα την ευκαιρία, ούτε ότι μου την έδωσαν και δεν την πήρα. Αυτό είναι το συναίσθημα που έχω για τον χρόνο μου στην Τσέλσι… και αυτό είναι που είναι απογοητευτικό».

Πλέον επέστρεψε ξανά υγιής, με τη φανέλα της Ανόρθωσης. Όπως δηλώνει θέλει να απολαύσει το ποδόσφαιρο και να βοηθήσει τους νεότερους ποδοσφαιριστές, μέσα από τις άσχημες εμπειρίες που είχε: «Με τις εμπειρίες μου, το ταξίδι, τον τραυματισμό μου, θέλω να βοηθήσω τους νεαρούς παίκτες. Θέλω να βοηθήσω τους παίκτες να έχουν τους πόρους για να δείξουν το ταλέντο τους. Αυτό έχω στην καρδιά μου εξαιτίας αυτού που έχω περάσει».

«Θέλω απλώς να παίξω ποδόσφαιρο. Εκεί βρίσκομαι τώρα. Θέλω απλώς να το απολαύσω ξανά. Αυτό που με κάνει χαρούμενο είναι πως μου είπαν ότι δεν θα ξαναπαίξω ποδόσφαιρο και είμαι περήφανος που επέστρεψα. Ξέρω πόσο δύσκολο ήταν. Με στράγγιξε, μου ρούφηξε τη ζωή. Είναι κάτι για το οποίο είμαι περήφανος για τον εαυτό μου. Ήμουν μόνος για πολύ καιρό. Ήταν πολύ μοναχικό, πολύ σκληρό.

Αν ήμουν απόλυτα υγιής και είχα μεγαλύτερη ευκαιρία, τότε προφανώς τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει διαφορετικά. Αλλά στο τέλος της ημέρας, αυτή είναι η ζωή, έτσι πάνε τα πράγματα… πρέπει να έχεις πίστη στο μέλλον».