- Home
- ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
- Νέα Σαλαμίνα:«Η 7η Μαρτίου είναι μέρα ιερή και ιστορική για τον κάθε Σαλαμιναίο»
Νέα Σαλαμίνα:«Η 7η Μαρτίου είναι μέρα ιερή και ιστορική για τον κάθε Σαλαμιναίο»
H Νέα Σαλαμίνα συμπληρώνει σήμερα 76 χρόνια ζωής:
Η 7η Μαρτίου είναι μέρα ιερή και ιστορική για τον κάθε Σαλαμιναίο και την κάθε Σαλαμιναία! Είναι η μέρα που χάραξε τις ζωές χιλιάδες ανθρώπων που υποστηρίζουν το Σωματείο που γεννήθηκε και δραστηριοποείται μέχρι σήμερα. Είναι η μέρα που γεννήθηκε η ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ!
Πριν 76 χρόνια, οι Νικής Γεωργίου, Αντώνης Τότσης, Ανδρέας Πασχαλίδης, Ανδρέας Πάρπας, Παναγιώτης Καλογήρου, Κώστας Ελευθερίου και Νίκος Κόκκινος ίσως να μην φαντάζονταν πως το Σωματείο που ίδρυαν τότε θα αγκαλιαζόταν τόσο θερμά. Εκεί στο θέατρο του Χ’’ Χαμπή, στις 7 Μαρτίου 1948 στις 11π.μ., ιδρύθηκε η τιμημένη ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΣ που άντεξε στο πέρασμα των χρόνων, δεν λύγισε στις δυσκολίες, ξεπέρασε τις αναποδιές και εδραιώθηκε στα αθλητικά και πολιτιστικά δρώμενα της Κύπρου.
76 χρόνια μετά, η ανάγκη για να κρατάμε ψηλά το λάβαρο της ΝΕΑΣ ΣΑΛΑΜΙΣ είναι πιο μεγάλη από ποτέ, γιατί εδώ και 49 χρόνια γιορτάζουμε την ίδρυση μας μακριά από την πόλη μας, μακριά από την Αμμόχωστο μας. Μέχρι την επιστροφή μας η γιορτή θα είναι μισή, ο αγώνας για επιστροφή μεγαλύτερος και η ευθύνη μας να κρατάμε ζωντανή τη θύμηση τεράστια.
Διαβεβαιώνουμε τους απανταχού Σαλαμιναίους και Σαλαμιναίες ότι το Σωματείο μας θα συνεχίσει να υπηρετεί τα ιδανικά και τις αρχές που το ίδρυσαν. Θα συνεχίσει να υπηρετεί το ευ αγωνίζεσθαι, να έχει ήθος, αλλά και να προωθεί δραστηριότητες ενάντια στο ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και σε ότι άλλο μπορεί να βλάψει τις πανανθρώπινες αξίες. Όπως έχει πλειστάκις ειπωθεί, η ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΣ δεν ήταν και δεν είναι ένα απλό αθλητικό σωματείο και οι δραστηριότητες του δεν περιορίζονται στις 4 γραμμές ενός γηπέδου ποδοσφαίρου ή πετόσφαιρας.
Πιο κάτω παραθέτουμε σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία της Νέας Σαλαμίνας από την ιστοσελίδα του συλλόγου της Αμμοχώστου:
Η Ίδρυση της Νέας Σαλαμίνας
Αν κάποτε η ιστορία αναζητήσει τους ιδρυτές του αθλητικού σωματείου της Νέας Σαλαμίνας στην Αμμόχωστο, μπορεί εύκολα να παραπέμψει στην ιδρυτική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «Χατζηχαμπή» στις 7 του Μάρτη 1948. Στην πραγματικότητα όμως η όλη προεργασία και τελική απόφαση πάρθηκε από επτά οραματιστές νέους, σε μια σύσκεψη που έγινε τρεις εβδομάδες νωρίτερα, στις 14 του Φλεβάρη 1948. Η σύσκεψη αυτή έγινε στο καφενείο του Ανδρέα Πάρπα που ήταν δίπλα στη Δημοτική Αγορά Αμμόχωστου, στο κέντρο της πόλης και οι συμμετέχοντες σε αυτή ήταν οι ακόλουθοι:
– Νικής Γεωργίου και Αντώνης Τότσης πρωταθλητές στίβου του ΓΣΕ
– Ανδρέας Πασχαλίδης παράγοντας του σωματείου της Ανόρθωσης
– Ανδρέας Πάρπας πρώην ποδοσφαιριστής της Ανόρθωσης
– Παναγιώτης Καλογήρου αθλητής του ΓΣΕ
– Κώστας Ελευθερίου και Νίκος Κόκκινος παράγοντες της αριστεράς στην Αμμόχωστο.
Αυτοί οι νέοι ήταν άτομα με προοδευτικές πολιτικές πεποιθήσεις, ανήκαν στο χώρο της αριστεράς και του ΑΚΕΛ και είχαν ενεργό σχέση με το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό αλλά δεν ανέχονταν τον τρόπο με τον οποίο οι παράγοντες της δεξιάς πολιτικοποιούσαν τον αθλητισμό και τον χειραγωγούσαν.
Η πολιτικοποίηση του αθλητισμού και η προσπάθεια της δεξιάς να ελέγξει και τους αθλητικούς θεσμούς, αποτελούσε μέρος της ευρύτερης αντίδρασης να ελέγξει και να σταματήσει τη διείσδυση της αριστεράς στην κυπριακή κοινωνία. Οι προσπάθειες αυτές καθοδηγούνταν από άτομα που ασχολούνταν με την πολιτική και ανήκαν στο Κυπριακό Εθνικό Κόμμα (ΚΕΚ), που είχε ιδρυθεί ως αντίβαρο του ΑΚΕΛ στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Σύμφωνα με πηγές του Ντίνου Φοινικαρίδη στο βιβλίο του «Ποδόσφαιρο – άθλημα του λαού ή των κομματικών ελίτ;» (2013) «από τον Δεκέμβρητου 1943, τα μέλη του ΚΕΚ στεγάζονταν στο οίκημα τηςΑνόρθωσης, η οποία φιλοξενούσε το κόμμα για 6 χρόνια.»
Στην Αμμόχωστο ο ΓΣΕ και η Ανόρθωση ήταν οι μόνοι σύλλογοι που ασχολούνταν με τον αθλητισμό. Μέσα στις τάξεις του ο ΓΣΕ είχε προοδευτικούς αθλητές στίβου που ήταν οι κορυφαίοι στην Κύπρο ενώ στην Ανόρθωση έπαιζαν ποδοσφαιριστές με προοδευτικές αντιλήψεις. Τέτοιοι αθλητές ήταν οι παγκυπριονίκες τότε Αντώνης Τότσης και Νικής Γεωργίου. Όμως μέσα στο πνεύμα της εποχής εκείνης τόσο ο ΓΣΕ όσο και η Ανόρθωση άρχισαν να επιβάλλουν περιορισμούς διαφόρων μορφών.
Η 7η του Μάρτη 1948
Η ιδρυτική συνέλευση του υπό «εκκόλαψη» σωματείου έγινε, όπως είχε προγραμματιστεί, στις 7 του Μάρτη1948, στο κινηματοθέατρο «Χατζηχαμπή» Αμμοχώστου.
Στη συνέλευση προέδρευσε ο Γιώργος Φάνος και πήραν μέρος γύρω στα 150 ιδρυτικά μέλη. Το καταστατικό του σωματείου κατέθεσε ο Κώστας Ελευθερίου ενώ αποφασίσθηκε και το όνομα του σωματείου ως «ΑΘΛΗΤΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΣ». Στην ιδρυτική συνέλευση είχε προταθεί και το όνομα «Αρσινόη» από τον γιατρό Γεώργιο Φάνο αλλά η πλειοψηφία της συνέλευσης ψήφισε το ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΣ.
Η ιδέα για το όνομα αυτό ξεκίνησε από μια εισήγηση του Ευαγόρα Λανίτη που είχε προτείνει σε κάποιους Παγκύπριους αγώνες όπως η Ανόρθωση μετονομασθεί σε Σαλαμίνα (λόγω της αρχαίας Σαλαμίνας), πράγμα που δεν έγινε δεκτό. Η ιδέα για ένα τέτοιο όνομα κρατήθηκε και επανήλθε με την ίδρυση του νέου σωματείου.
Το πρώτο 9μελές Διοικητικό Συμβούλιο της Νέας Σαλαμίνας καταρτίσθηκε σε σώμα ως ακολούθως:
– Ανδρέας Πασχαλίδης (Πρόεδρος)
– Γεώργιος Φάνος (Αντιπρόεδρος)
– Κώστας Ελευθερίου (Γ. Γραμματέας)
– Μιχαήλ Δανιήλ Σιαλής (Ταμίας)
– Αντώνης Τότσης (Εισπράκτορας)
– Λυκούργος Αρχοντίδης (υπ. ποδοσφαίρου)
– Νίκος Κόκκινος (υπ. ποδοσφαίρου)
– Παναγιώτης Καλογήρου (υπ. στίβου)
Λίγες μέρες μετά την ιδρυτική συνέλευση και με εισήγηση του τότε Δήμαρχου Αμμοχώστου, Αδάμ Αδάμαντος, αφαιρέθηκε η λέξη «πνευματικό» από το όνομα και παρέμεινε το «ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΝΕΑ ΣΑΛΑΜΙΣ»
Η εφημερίδα «Δημοκράτης» έγραψε τα ακόλουθα στην έκδοση της στις 8 Μαρτίου 1948, κάτω από τον τίτλο «ΜΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΒΑΡΩΣΙ» και τον υπότιτλο Ιδρύθηκε νέο αθλητικό σωματείο η «Νέα Σαλαμίς».
Σήμερα στις 11 π.μ. έγινε στο θέατρο Χ”Χαμπή η ιδρυτική συνέλευση του νέου αθλητικού σωματείου της πόλης μας.
«Νέα Σαλαμίς».
Το προεδρείο αποτελέσθηκε από τούς κκ. Ανδρέα Πασχαλίδη, Γεώργιο Φάνο, γιατρό, και Κώστα Ελευθερίου. Μιλώντας ο κ. Γ. Φάνος τόνισε ότι η προοδευτικότερη πόλη του νησιού μας, η Αμμόχωστος, «δεν έχει μέχρι σήμερα ένα πραγματικό καθαρά αθλητικό σωματείο. Ανάλυσε επίσης το πρόγραμμα του σωματείου, σαν αθλητικού και πνευματικού κέντρου της πόλης μας και κάλεσε όλους τους αθλητές και τους φιλάθλους να μπουν στο νέο σωματείο.»
Σε συνέχεια ο κ. Ελευθερίου κατάθεσε το σχέδιο καταστατικού που εγκρίθηκε με λίγες τροποποιήσεις. Τέλος βγήκε με ψηφοφορία το Διοικητικό Συμβούλιο από τους κ.κ. Γ. Φάνο, Α. Πασχαλίδη. Λυκ. Αρχοντίδη, Κ. Ελευθερίου,Μ. Κόκκινο, Μ. Δανιήλ και Αντ. Τότση. Η Συνέλευση αποφάσισε να εκδώσει διακήρυξη σε όλους τους αθλητές και φιλάθλους και να τους καλεί να ενισχύσουν το έργο του νέου σωματείου.
Όνομα, έμβλημα και χρώματα
Η Νέα Σαλαμίνα φέρει το όνομα της αρχαίας πόλης της Κύπρου Σαλαμίς. Το αρχαίο όνομα “Σαλαμίς” προέρχεται απο τη ρίζα Σαλ = άλας, δηλαδή το αλμυρό νερό, και το -άμις που σημαίνει στη μέση. Μια φούχτα γης δηλαδή στη μέση του θαλασσινού νερού. Το έμβλημα της Νέας Σαλαμίνας καταγράφει το σχήμα μιας ασπίδας όπου σε ερυθρόλευκο φόντο υπάρχουν οι πέντε κύκλοι της ολυμπιακής σημαίας, το σύμβολο του ολυμπιακού πνεύματος.
Οι πέντε κύκλοι παραπέμπουν στην οικομενικότητα και την παγκόσμια ενότητα των ηπείρων και των λαών της ανθρωπότητας. Στο φόντο των ολυμπιακών κύκλων, υπάρχουν εννιά στήλες (5 λευκές και 4 κόκκινες) που εναλλάσσονται συμμετρικά στο έμβλημα.Το λευκό χρώμα προσδίδει φωτεινότητα, συμβολίζοντας την αγνότητα και την καθαρότητα. Το κόκκινο χρώμα παραπέμπει στη φωτιά και την καθαρτική της ιδιότητα, στον έρωτα και το χρώμα της καρδιάς και του αίματος. Συμβολίζει τον θυμό και την ορμή της επανάστασης, το πάθος, τη δράση και την ενεργητικότητα που ταυτίζονται πλήρως με την ανάγκη των αδικημένων, των μη προνομιούχων ανθρώπων της πόλης και επαρχίας Αμμοχώστου στην πάλη για κοινωνική δικαιοσύνη.
Τα πρώτα χρώματα της Νέας Σαλαμίνας ήταν το κίτρινο και το βυσσινί. Με αυτά αγωνίστηκε για δύο χρόνια στο πρωτάθλημα της ΚΕΠΟ. Μετά το 1950 το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε την καθιέρωση του ερυθρόλευκου χρώματος. Η εισήγηση στηριζόταν στη σκέψη πως το κόκκινο συμβολίζει τη δύναμη, τον αγώνα και την αυτοπεποίθηση. Το άσπρο την ειρήνη, την αλληλεγγύη και την ευγενή άμιλλα.