Έλαμψε το άστρο του ανήλικου Γιαμάλ που ξεσήκωσε την Ευρώπη και έστειλε την Ισπανία στον τελικό!Γυρίζει σπίτι η Γαλλία που απλά άνοιξε το σκορ…

Η ισπανική συμμορία με αρχηγό έναν ανήλικο (Λαμίν Γιαμάλ) έστειλε στο σπίτι της την Γαλλία (2-1) και προκρίθηκε στον τελικό του Euro.

Ήταν η μάχη ανάμεσα σε δύο αντίρροπες ποδοσφαιρικές δυνάμεις. Από την μία, η ταχύτητα, η δύναμη, η αλτικότητα, τα φυσικά προσόντα. Από την άλλη, η τεχνική, η κλάση, η φινέτσα,η ευστροφία.

Το ποδόσφαιρο αποφάσισε μόνο του και αυτό που ήθελε ήταν την Ισπανία στον τελικό. Την ομάδα που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο μέχρι τώρα, την ομάδα με την πιο θετική σκέψη στο γήπεδο, την ομάδα με τους πιο συναρπαστικούς ποδοσφαιριστές.

Ο Κολό Μουανί έδωσε από νωρίς προβάδισμα στους τρικολόρ, όμως δύο μαγικά γκολ από Λαμίν Γιαμάλ και Ντάνι Όλμο μέσα σε τέσσερα λεπτά (21’-25’) έφεραν την μεγάλη ανατροπή και την φούρια ρόχα στον τελικό για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια (2-1) σε ένα βράδυ που ο Λαμίν Γιαμάλ, τέσσερις ημέρες πριν γίνει 17 ετών έγινε ο νεαρότερος παίκτης που σκοράρει σε τελική φάση Euro.

Χωρίς μάσκα κι έτοιμος για μάχη

Η μεγαλύτερη είδηση -μέχρι την σέντρα του ημιτελικού- δεν ήταν καν η απουσία του Αντουάν Γκριεζμάν από την ενδεκάδα των τρικολόρ, μα κάτι άλλο. Η εμφάνιση του Κιλιάν Μπαπέ δίχως μάσκα, ο αρχηγός των τρικολόρ ήταν αποφασισμένος για μάχη, χωρίς την ενοχλητική έξτρα πίεση στο πρόσωπο του!

Κι απέναντι του είχε κάποιον που θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ο πατέρας του. Απόντος του τιμωρημένου Ντάνι Καρβαχάλ, τα κάστανα από την φωτιά έπρεπε να βγάλει ο 39χρονος Χεσούς Νάβας, αυτό μύριζε πρόβλημα πριν καν έρθει το πρώτο σφύριγμα.

Oh la la, τι ξεκίνημα!

Οι τέσσερις προημιτελικοί είχαν μία κοινή συνισταμένη. Κακό, συντηρητικό, φοβικό ποδόσφαιρο. Μόλις ένα γκολ στα πρώτα τους ημίχρονα. Εδώ, θαρρεί κανείς ότι η μπάλα πήρε την εκδίκηση της.

Είχαν περάσει μόλις τέσσερα λεπτά, όταν η σέντρα του Χεσούς Νάβας βρήκε τον Ρουίθ μόνο στο δεύτερο δοκάρι, όμως η κεφαλιά του πέρασε ψηλά, στην πρώτη κλασική ευκαιρία.

Ήταν ένα καλό σημάδι ότι θα δούμε πράγματα. Η πρώτη απομόνωση του Κιλιάν Μπαπέ με τον Χεσούς Νάβας ήρθε στο 9ο λεπτό. Ο Γάλλος δημιούργησε τον χώρο που ήθελε για να σεντράρει, ο Μουανί τους νίκησε όλους στον αέρα και με κεφαλιά έκανε το 0-1 (9’).

Αίφνης, δημιουργηθεί μία ζόρικη συνθήκη για την φούρια ρόχα. Σε 360 λεπτά καθαρού ποδοσφαίρου, μόνο με ένα πέναλτι είχε νικηθεί η γαλλική άμυνα. Θα έπρεπε να συμβεί κάτι εξαιρετικό για να υπάρξει ανατροπή σκηνικού.

Αποθέωση του ποδοσφαίρου

Μία ακραία έμπνευση, ενός εξωπραγματικού ταλέντου, όπως ο Λαμίν Γιαμάλ, ο οποίος πήρε το… τίποτα κι έγραψε ιστορία. Ο 16χρονος σταρ πήρε την μπάλα σε ακίνδυνη θέση πολύ μακριά από την περιοχή, άρχισε να συγκλίνει προς τα μέσα και με ένα τέλειο άπιαστο αριστερό φαλτσαριστό σουτ δοκάρι και μέσα, έκανε το 2-1 (21’) και έγινε ο νεαρότερος παίκτης που σκοράρει σε τελική φάση Euro.

Το γκολ αυτό σαν να πάτησε ένα κουμπί. Οι Ισπανοί κατάλαβαν ότι το γαλλικό αμυντικό τείχος δεν είναι αδιαπέραστο και την επόμενη φορά που πάτησαν περιοχή, σόκαραν ακόμα περισσότερο τους «τρικολόρ». 

Ο Ντάνι Όλμο με μία επαφή εντός περιοχής έκανε κοντρόλ και ντρίμπλα απελευθέρωσης μαζί, σούταρε διαγώνια και ο Κουντέ στην προσπάθεια του να αποσωβήσει το μοιραίο έστειλε την μπάλα πιο βαθιά στην εστία του Μενιάν για το 2-1 (25’). 

Έγιναν τόσα πολλά σε τόσο μικρό διάστημα, που συνειρμικά θα έλεγε κανείς, όλοι χρειάστηκε να τραβήξουν χειρόφρενο για να αναλύσουν τις νέες συνθήκες. Μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους, άλλη φάση δεν έγινε. Ένα πρώτο μέρος που είχε τρεις τελικές προς την εστία και ισάριθμα γκολ.

Βαριά πόδια

Η συνθήκη είχε αντιστραφεί. Αυτή που έπρεπε να κάνει παραγωγή ποδοσφαίρου ήταν η Γαλλία. Κι αυτό δεν ήταν και πολύ εύκολο για μία ομάδα που στα τέσσερα πρώτα της παιχνίδια είχε σκοράρει μόνο με πέναλτι και αυτογκόλ.

Μία έγκαιρη έξοδος κι ένα τέλειο τάκλιν του Μενιάν πολύ έξω από την περιοχή του στα πόδια του εφορμούντα Νίκο Γουίλιαμς (47’) διατήρησε στο παιχνίδι τους «τρικολόρ» που όμως ήταν προβλέψιμοι και χωρίς φαντασία. Άλλωστε η τριπλή αλλαγή του Ντεσάν με την συμπλήρωση 60 λεπτών (Γκριεζμάν, Μπαρκολα, Καμαβινγκά) φανέρωνε το επιθετικό μπλοκάρισμα.

Ένα κακό συρτό σουτ του Μπαπέ (57’), μία άτσαλη κεφαλιά του Ουπαμεκανό από καλή θέση (63’) και ένα αδέξιο τελείωμα του Ερναντές μόνος από το ύψος της περιοχής (75’) φανέρωναν τα βαριά γαλλικά πόδια, το άγχος και την πίεση.

Ο Γιαμάλ πήγε να σκαρώσει το ίδιο κόλπο (81’), αλλά είδε την μπάλα να φεύγει λίγο άουτ, ενώ η τελευταία πνοή της Γαλλίας σε αυτό το Euro ήταν ένα ακόμα επιπόλαιο τελείωμα του Μπαπέ (86’) σε φάση που συνηθίζει να τελειώνει με γκολ, σε φάση ένας εναντίον ενός με τον Βιβιάν. 

ΙΣΠΑΝΙΑ (Λουίς Ντε Λα Φουέντε): Ουνάι Σιμόν, Χεσούς Νάβας (58’ Βιβιάν), Νάτσο, Λαπόρτ, Κουκουρέγια, Ρόδρι, Φαμπιάν Ρουίθ, Ντάνι Όλμο (76’ Μερίνο), Νίκο Γουίλιαμς (93’ Φεράν Τόρες, Γιαμάλ (93’ Θουμπιμέντι), Μοράτα (76’ Ογιαρθάμπαλ).

ΓΑΛΛΙΑ (Ντιντιέ Ντεσάν): Μενιάν, Κουντέ, Ουπαμεκανό, Σαλιμπά, Ερναντέζ, Καντέ (62’ Γκριεζμάν), Ραμπιό (62’ Καμαβινγκά), Τσουαμενί, Μπαπέ, Ντεμπελέ (79’ Ζιρού), Μουανί (62’ Μπαρκολά).