Κοιτούσε το μετάλλιο του Europa League με θαυμασμό. Προσπαθούσε να το πιστέψει. Να κατανοήσει πως είχε οδηγήσει την ομάδα του σε ευρωπαϊκό θρίαμβο. Ο Μαουρίτσιο Σάρι, μπορεί να δηλώνει δικαιωμένος από την κατάληξη της σεζόν στην Τσέλσι, είτε παραμείνει, είτε αποφασίσει τον επαναπατρισμό για χάρη της Γιουβέντους.

Ο Ιταλός, δεν είχε πανηγυρίσει ποτέ του κάποιο σημαντικό τίτλο, όσα χρόνια βρίσκεται στο χώρο της προπονητικής. Για την ακρίβεια, από το μακρινό 2002 έως και το 2019, το Europa League είναι το πρώτο τρόπαιο για το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται και το οποίο μπορεί να παρουσιάζει με ενθουσιασμό στο βιογραφικό του στη συνέχιση της πορείας του σε αυτό το χώρο. Πριν από 17 χρόνια, με την ερασιτεχνική Sansovino στην πατρίδα του, είχε κατακτήσει το Coppa Italia Serie D, μια διοργάνωση στην οποία συμμετείχαν 160 ομάδες. Αυτό. Δεν είχε τίποτα άλλο στα περίπου 30 χρόνια καριέρας. Μέχρι φέτος.

Nicolas Severini@NicSeverini

Maurizio Sarri’s managerial career

1990-2005: Serie D

2005-2010: Bouncing around Serie B

2010-2012: Serie C

2012-2015: Empoli

2015-2018: Napoli

2018-: Chelsea, winning his FIRST EVER trophy as a manager.

Almost draws you to tears when you see him look at his medal8,5912:37 AM – May 30, 20192,504 people are talking about thisTwitter Ads info and privacy

Το γεγονός πως η φετινή σεζόν κύλησε με τρομερές δυσκολίες σε έναν σύλλογο όπου η θέση του προπονητή είναι συνεχώς επισφαλής, με ένα αφεντικό που αλλάζει τους ανθρώπους στο «τιμόνι» της ομάδας σχεδόν με τη συχνότητα που το κάνει και με τα πουκάμισά του, δίνει όλους τους πόντους στην αναγνώριση της δουλειάς του Μαουρίτσιο Σάρι.

Η νοοτροπία του, ήταν και παραμένει πολύ διαφορετική από αυτή της Τσέλσι και ίσως γενικότερα του αγγλικού ποδοσφαίρου που στηρίζεται αρκετά στην ταχυδύναμη. Ο τρόπος με τον οποίο είχε σχεδιάσει και δουλέψει τη Νάπολι, ώστε οι «παρτενοπέι» να φτάσουν σε σημείο να γίνουν απολαυστική ομάδα για την κάθε της παράσταση στο γήπεδο, με… ξεκάθαρη ανισορροπία ανάμεσα σε επίθεση και άμυνα, ήταν το στοιχείο που τον ανέβασε αρκετές θέσεις στη λίστα – αν υπάρχει τέτοια – με τους καλύτερους προπονητές.

Η επιτυχία με μια συγκεκριμένη ομάδα, με συγκεκριμένο στυλ, σε πρωτάθλημα και ποδοσφαιρική φιλοσοφία άλλης χώρας, δεν σημαίνει ότι έχει… υπογεγραμμένη αποτελεσματικότητα και σε οποιοδήποτε άλλο πρότζεκτ. Αυτό, ο Σάρι το αντιλήφθηκε πολύ καλά. Από την καλή και από την… πολύ ανάποδη.

Στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ο πρώτος καιρός κύλησε με ενθουσιασμό για τον κόσμο της Τσέλσι καθώς άρχισε από τις πρώτες στιγμές της ομάδας να φαίνεται πως ο νέος προπονητής του συλλόγου επιχειρούσε να διαφοροποιήσει τα δεδομένα και να κάνει ξανά την Τσέλσι μια άκρως επιθετική ομάδα.

Άλλωστε, στη δεύτερη αγωνιστική περίοδο του Κόντε στον πάγκο, η αγωνιστική εικόνα των «μπλε» ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να προκαλέσει κάτι θετικό στον κόσμο και δεν μπορούσε να εμπνεύσει πίστη για κατάκτηση τίτλων (εξαιρουμένου του Κυπέλλου το 2018), ενώ χάθηκε και η θέση στο Champions League μέσω της βαθμολογίας του πρωταθλήματος.

Ο Σάρι, επιχειρώντας να μείνει πιστός στις ιδέες του και τις προπονητικές του μεθόδους, αντίκρισε πράγματα και βίωσε καταστάσεις που σίγουρα δεν περίμενε ν’ αντικρίσει ποτέ. Κι όχι τόσο για τις αποδοκιμασίες που δεχόταν κάθε φορά που άλλαζε κάποιον παίκτη τον οποίο οι οπαδοί θεωρούσαν ότι έπρεπε να συνεχίσει να βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο, ούτε τόσο για την αλλαγή θέσης και αρμοδιοτήτων του Καντέ στο ρόλο που είχε στο γήπεδο. Αυτό που απασχόλησε πιο έντονα, ήταν το θέμα της χρησιμοποίησης των νεαρών παικτών και φυσικά το τρομερό ζήτημα με τον Κέπα.

Το σκεπτικό του Ιταλού κόουτς ήταν πως οι Ρούμπεν Λόφτους – Τσικ και Καλούμ Χάντσον – Οντόι έπρεπε να πάρουν σταδιακά τις ευκαιρίες τους και να περιοριστούν οι εμφανίσεις τους στο Europa League και τις λοιπές εγχώριες διοργανώσεις πλην του πρωταθλήματος, ξεκαθάρισε στον Ολιβιέ Ζιρού ότι δεν τον υπολόγιζε για το πρωτάθλημα και το κυνήγι της 4άδας, ενώ, έγινε και πρωταγωνιστής σε ένα ιστορικό γεγονός.

Ποτέ ξανά, ποδοσφαιριστής, δεν είχε παραμείνει στο γήπεδο, έχοντας αρνηθεί να βγει με αλλαγή, επιδεικνύοντας την απόλυτη ανυπακοή προς τον προπονητή του. Και το έκανε ο Κέπα αυτό, βγάζοντας τον Σάρι εκτός εαυτού στον τελικό του Λιγκ Καπ, όταν ο τεχνικός της Τσέλσι έδειξε να εμπιστεύεται περισσότερο τον Καμπαγιέρο για τη διαδικασία των πέναλτι απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι. Ο ακριβότερος τερματοφύλακας στον κόσμο συνέχισε… με το «έτσι θέλω» σ’ εκείνο το ματς στο «Γουέμπλεϊ» και οι «μπλε» ηττήθηκαν, αφού ο Κέπα δεν κατάφερε να μετουσιώσει την αυτοπεποίθησή του σε αποκρούσεις.

Το θέμα της πιθανής απόλυσης από τον πάγκο της Τσέλσι με την ολοκλήρωση της σεζόν, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του τελικού του Europa League ή όχι, συνόδευσε τον Σάρι μέχρι και το παιχνίδι του Μπακού. Εκεί, η Τσέλσι, όχι μόνο επικράτησε της Άρσεναλ, αλλά θριάμβευσε επιδεικνύοντας πως ήταν η καλύτερη ομάδα σε ολόκληρη τη διοργάνωση, την οποία και ολοκλήρωσε δίχως ήττα!

«Πήραμε 12 νίκες σε 15 παιχνίδια στη φετινή διοργάνωση. Πετύχαμε περισσότερα γκολ από κάθε άλλη ομάδα στο Europa League. Στον τελικό πετύχαμε τέσσερα γκολ απέναντι σε μια πολύ δυνατή ομάδα. Αφιερώνω αυτή την επιτυχία στους οπαδούς της Νάπολι γιατί δεν κατάφερα να τους χαρίσω μια τόσο μεγάλη στιγμή όσο βρισκόμουν στην ομάδα τους, ενώ φυσικά θέλω ν’ αφιερώσω το τρόπαιο στους απόντες της Τσέλσι λόγω των τραυματισμών τους…» ανέφερε ο Ιταλός – δίχως φυσικά να ξεχάσει τους αγαπημένους του Ναπολιτάνους – ενώ, αυτό που είχε να πει για το μέλλον του, ήταν πως: «Εγώ πιστεύω ότι αξίζω να μείνω στη δουλειά. Γνωρίζω πολύ καλά τι μπορώ να πετύχω με την Τσέλσι και τι μπορεί να μου προσφέρει εμένα η ομάδα. Μου αρέσει η Premier League και πραγματικά αισθάνομαι τυχερός που βρίσκομαι σε ένα τέτοιο κλαμπ».

Μάλιστα, με τις 39 νίκες σε όλες τις διοργανώσεις με την Τσέλσι για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, πέτυχε τα περισσότερα θετικά αποτελέσματα για την ομάδα μετά τον Ζοσέ Μουρίνιο από τη σεζόν 2004-2005 (42 νίκες)!

Είναι αλήθεια ότι πέραν του Νταβίντ Λουίζ που είναι ο πιο ξεκάθαρος υπέρμαχος του Μαουρίτσιο Σάρι, του Ζορζίνιο που με τον Ιταλό στην τεχνική ηγεσία δεν βγαίνει ποτέ από την 11άδα, αλλά και τον Αζάρ – που όμως αποχωρεί – ο οποίος είχε τονίσει ότι το στυλ παιχνιδιού του ταιριάζει πολύ, ο κόουτς των «μπλε» δεν απολαμβάνει την συνολική εκτίμηση από τους ποδοσφαιριστές του. Είναι αλήθεια ότι οι συμπεριφορές όταν γίνονται αλλαγή, οι πανηγυρισμοί τους, ο τρόπος με τον οποίο υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο κάθε φορά ανάμεσα στους παίκτες της Τσέλσι, φανερώνει ότι εκείνοι θεωρούν πως κάνουν το απόλυτο κουμάντο, όταν το θελήσουν.

Ίσως είναι αλήθεια και το γεγονός πως στο Europa League το πήραν προσωπικά αφού τους το επέτρεψαν και οι ευνοϊκές κληρώσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι τα ημιτελικά και σκέφτηκαν πως είχαν μια μεγάλη ευκαιρία για τον τίτλο, το μετάλλιο και το happy end στη σεζόν. Ο Σάρι, παραμένει ένας μη δημοφιλής στ’ αποδυτήρια του λονδρέζικου συλλόγου, όσο κι αν εκείνος δηλώνει ότι χαίρεται που έχει αυτούς τους ποδοσφαιριστές στη διάθεσή του.

Είναι ένας άνθρωπος που παράτησε μια πολύ σίγουρη δουλειά σε τράπεζα, όπου θα μπορούσε άκοπα και αβίαστα να συνεχίσει να παίρνει τα χρήματά του κάθε τέλος του μήνα και είναι ήρεμος. Ούτε πίεση, ούτε αποδοκιμασίες, ούτε άγχος, ούτε διαχείριση 25 ατόμων σε ένα γήπεδο, ούτε να κρίνεται από 3-4 αποτελέσματα για να χάσει τη θέση του. Κι όμως, επέλεξε το ποδόσφαιρο. Και σε καιρούς που είναι… πολύ δύσκολοι για πρίγκιπες, επέμεινε, έδειξε… εμμονή στις ιδέες του, δεν τον ενδιέφερε καν αν θα εμφανιστεί σε έναν μεγάλο τελικό με κοστούμι, αφού η φόρμα του προπονητή τον βάζει περισσότερο στο κλίμα και αυτή τη στιγμή, μπορεί να αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένος. Και είναι. Και ο Ρομάν Αμπράμοβιτς που βρέθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μπακού για να παρακολουθήσει τον τελικό (το πρώτο παιχνίδι που παρακολουθεί φέτος για την ομάδα του) σκέφτεται τον τρόπο που θα επικοινωνήσει την αποχώρηση/απομάκρυνση του Μαουρίτσιο Σάρι, εφόσον τελικά οι δυο πλευρές χωρίσουν…