Η Γιουνάιτεντ στο δρόμο που χάραξαν Σίτι και Λίβερπουλ

Οι φετινές μεταγραφικές κινήσεις των «κόκκινων διαβόλων» δείχνουν πως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντιλήφθηκε ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας, όπως έκαναν νωρίτερα οι δύο μεγαλύτεροι αντίπαλοί της.

Μάιος του 2013. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μόλις έχει κατακτήσει το τελευταίο της πρωτάθλημα και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον αποχωρεί από το τιμόνι της ομάδας. Ένα χρόνο μετά, έρχεται ο Λουίς Φαν Γκααλ και από τότε ξεκινά μια αλόγιστη σπατάλη χρημάτων, που κρατά μέχρι και το προηγούμενο καλοκαίρι. Τα μεταγραφικά ρεκόρ κάθε χρόνο είναι τα εξής: 75 εκατομμύρια ευρώ για τον Άνχελ Ντι Μαρία το 2014, 60 εκατομμύρια ευρώ για τον Άντονι Μαρσιάλ το 2015, 105 εκατομμύρια ευρώ για τον Πολ Πογκμπά το 2016, 85 εκατομμύρια ευρώ για τον Ρομέλου Λουκάκου το 2017 και σχεδόν 60 εκατομμύρια ευρώ για τον Φρεντ το 2018. Η αξία μερικών αδιαμφισβήτητη, κάποιων άλλων… υπό συζήτηση. Όλοι τους, όμως, έχουν δύο κοινά. Κανείς τους δεν εξελίχθηκε σε ηγέτη, που θα επέστρεφε την ομάδα στην κορυφή του αγγλικού ποδοσφαίρου, ενώ κανείς τους δεν ήταν αμυντικός ή έστω… αμυντικογενής.

Την ίδια ώρα, η Μάντσεστερ Σίτι (αρχικά) και η Λίβερπουλ είχαν μια διαφορετική ματιά στις επενδύσεις τους. Μετά την άφιξη του Γκουαρδιόλα στο Ετιχάντ, οι «πολίτες» έπαψαν να ξοδεύουν λεφτά για μεσοεπιθετικούς και ενισχύθηκαν στα μετόπισθεν. 300 εκατομμύρια ευρώ βγήκαν από τα ταμεία της Σίτι μέσα σε δύο καλοκαίρια για να αποκτηθούν οι Στόουνς, Λαπόρτ, Μεντί, Γουόκερ, Έντερσον και Ντανίλο. Το δρόμο των «σίτιζενς» ακολούθησε μετέπειτα και ο Κλοπ στη Λίβερπουλ, αποκτώντας μέσα σε διάστημα λίγων μηνών τους Φαν Ντάικ και Άλισον, έναντι σχεδόν 150 εκατομμυρίων ευρώ. Τα αποτέλεσμα και των δύο ομάδων είναι γνωστά, αντίθετα με τη Γιουνάιτεντ που κάθε χρόνο ψάχνει να βρει τη χαμένη της αίγλη.

Φέτος, είναι η πρώτη φορά που οι «κόκκινοι διάβολοι» έχουν στο τιμόνι τους από το ξεκίνημα της σεζόν τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ και όλα δείχνουν πως κινούνται σε άλλους ρυθμούς. Οι ιδιοκτήτες για ένα ακόμη καλοκαίρι δε διστάζουν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, όμως αυτή τη φορά το σκεπτικό είναι διαφορετικό, με το Νορβηγό στην τεχνική ηγεσία. Τα ποσά που ξοδεύονται είναι ξανά τεράστια, όπως τα 55 εκατομμύρια ευρώ για τον Γουάν-Μπισάκα που δεν έχει αγωνιστεί ποτέ στην εθνική ανδρών της Αγγλίας, όμως η διαφορά φιλοσοφίας είναι εμφανής. Ο 22χρονος άσος είναι ένα κλασικό δεξί μπακ, μία θέση που η Γιουνάιτεντ «πονάει» από την αποχώρηση του άλλοτε συμπαίκτη του Σόλσκιερ, Γκάρι Νέβιλ.

Η συνέχεια περιελάμβανε την επισημοποίηση της συμφωνίας με τον Χάρι Μαγκουάιρ. Τα 87 εκατομμύρια ευρώ, που δαπάνησε η Γιουνάιτεντ για να αποκτήσει τον Άγγλο στόπερ από τη Λέστερ, είναι τα περισσότερα που έχουν δοθεί ποτέ για αμυντικό στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Για μία ακόμη φορά το ποσό δείχνει αλόγιστο (όπως και με τον Γουάν-Μπισάκα), όμως τα χρήματα δε βγαίνουν από κανενός την τσέπη, παρά μόνο από τα ταμεία του συλλόγου. Και ειδικά, τους φίλους της Γιουνάιτεντ δεν τους απασχολεί καθόλου αυτό, αλλά μόνο να δουν ξανά την ομάδα τους εκεί που είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια. Στην κορυφή. Η Σίτι και η Λίβερπουλ είχαν δείξει το δρόμο και πλέον οι «κόκκινοι διάβολοι» δείχνουν να βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι, προκειμένου να επιστρέψουν στις επιτυχίες. Ο χρόνος θα δείξει, αν έπραξαν σωστά…